مادرانه....به توان دو

بودیم و نبودیم .....گاهی طوفانی ....گاهی آرام و بی صدا ....تک و توک رمزدار نوشتیم تا یادمان نرود که آن لحظات چگونه گذشت .... رمزدار شدیم تا باعث رنجش خاطری نشویم ....مثلاً شخصی و خصوصی شویم .....چند نفری سهواً بدون رمز ماندند .... جو گیر شدیم و به یک نفر که نباید.....رمز دادیم ....حالا باز هم احساس نا امنی میکنیم .... پس از خوددرگیری های بسیار تصمیم گرفتیم فراخوانی ترتیب دهیم برای دوستان انگشت شمار باقیمانده تا رمز قبلی را عوض کنیم و تا جایی که از طرف مدیران رصد نشدیم اطلاع رسانی میکنیم ...اگر نیامدیم خودتان پیش قدم شوید ....تا برروی چشمانمان گذاشته و تقدیم کنیم .... البته نوشته هایمان تحفه ای هم نیست ......

پاییز زیباست شک ندارم ..... پاییز نمناک است حرف ندارد اما .... غم پاییز را من می دانم من_مادر_عاشق دور از خانه می دانم آنجا که روزهایم برای نفس کشیدنش تنگ است آنجا که لحظه در آغوش گرفتنش خورشید خیلی پیش تر غروب کرده است ...